Wenn du lange in einen Abgrund blickst…

Ik kijk in de steenkouwe blauwe oogjes en zie de afgrond…
Nu heb ik vermoedelijk tientallen malen in m’n leven in de afgrond gestaard, zónder hem te (willen?) zien, verblind door de van kindsbeen af gekoesterde illusie dat love & understanding – en dus wereldvrede – wel degelijk tot de mogelijkheden behoren omdat we immers in diepste wezen állemaal hetzelfde willen. Toch?
Op dit akelige moment evenwel word ik doordrongen van de verschrikkelijke waarheid.