When in Rome…

Vroeger ging deze exterminator, aangevuurd door zijn vrouw en gewapend met emmers water, dweilen en verdelgingsmiddelen tweemaal per week de toiletgroepen te lijf “I’m going in!”, alwaar zich volgens haar vaste overtuiging talloze micro-organismen en aanverwante randfiguren verschansten onder bril en… eh, rand.
Persoonlijk had ik er misschien de voorkeur aan gegeven, om op geitenwollensokken mee te lopen in een demonstratie, teneinde mijn adhesie – als het dan tóch moest zijn – aan vrouwenemancipatie te betuigen, maar mijn Hollandse(!) eega zag die dingen net even anders – geen woorden, maar daden! Wat dies ook zij, deze held op sokken stormde dus braaf met gevelde pleeborstel en chemische wapens de onzichtbare vijandelijke hordes tegemoet.

Hier in de Alentejo hoef ik maar naar een schoonmaakmiddel te wijzen, of mijn Portugese vrouw vat zulks meteen op als kritiek “Doe ik het soms niet goed!?”
En de evolutie heeft het zo geregeld hier, dat die traditionele rolopvatting van de Portugese deerne naadloos aansluit bij het levensmotto van de Alentejaanse man: Men moet overdag voldoende rust pakken, teneinde ’s nachts goed te kunnen slapen!

Nou, doe mij nog maar een koud biertje dan…