Vluchtelingenoplossing (1)

Politici zijn niet te vertrouwen, ergo op politiek valt niet te bouwen…
Mag ik het epidemische wantrouwen zo even samenvatten?

Eerlijk is eerlijk, Brussel heeft er alles aan gedaan om dat wantrouwen bij de burger leven in te blazen…
Financiële crisis, economische crises, sociale crises? Brussel gaf (en geeft) “niet thuis”.
Het is natuurlijk waar; het creëren van problemen is onnoemelijk veel gemakkelijker dan het oplossen ervan. Men behoeft waarachtig niet in Leiden gestudeerd te hebben om tot de slotsom te geraken dat men niet bij de politiek hoeft aan te kloppen als het gaat om medemenselijkheid…

Nee, ook niet bij de landelijke politiek, nee. Want die weten ook niet veel beters te verzinnen dan het inrichten van opvangcentra – lees, broedplaatsen voor problemen.
Zal wel goed bedoeld zijn, hoor! Maar, als je ghetto-vorming – met alle vervolgproblemen van dien – in de hand wil werken en er zeker van wilt zijn dat vluchtelingen never-en-nooit-van-zijn-lang-zal-ze-leven-in-de-gloria integreren in de samenleving, dan moet je ze vooral allemaal bij mekaar gaan lopen stoppen, zodat ze aangemoedigd worden om vooral lekker door te gaan met hun eigen gewoonten en gebruiken (hoe abject die soms ook zijn, in onze ogen en oren)…

Als het gaat om medemenselijkheid, om het gevoel van “We benne op de wereld om mekaar, om mekaar te hellepe, niewaar!”, dan moet je volgens mij aankloppen bij… de gewone man.
Met andere woorden, wáárom vragen we niet aan elk dorp en aan elke woonwijk in Europa om zich over hooguit(!) één vluchtelingengezin te ontfermen?

Noem me naïef, maar ik weet voor honderd procent zeker, dat mensen-in-nood door de gewone man met open armen ontvangen worden, mits je hem er niet meteen mee doodgooit. Ik weet zeker, dat plenty gemeenschappen zullen zeggen: “Wij hebben wel een ouwe caravan (of een kwinte die met een kwastje verf bewoonbaar te maken is) en wat eerste levensbehoeften, om dat gezinnetje door de winter te helpen! Kom maar!”

Ik heb effe niet geteld, hoeveel dorpen en woonwijken Europa telt, nee, maar ik weet ook bijna zeker dat het aanbod de vraag gaat overstijgen…
Hè?
Ja hoor, ik hoorde alweer een cynicus – geheid een politicus (in den dop) – roepen dat een vluchtelingengezin liever in Bloemendaal wil wonen dan in Roodeschool. Nou, als dat werkelijk zo is, zou ik tegen dat gezin willen zeggen: “Be very careful what you wish for!”
Ik persoonlijk koos – zónder nadenken – voor Roodeschool! Als er wat te kiezen zou zijn. Maar dát zou een organisatie vergen, zeg!
Nee, hoor! Gewoon vertellen: “Jullie zijn daar welkom en jullie daar! Take it or leave it!”
Komen de zogenaamde economische vluchtelingen en opportunisten, die zich – naar boze tongen beweren – in groten getale in de stroom bevinden, vanzelf bovendrijven. Ik verwacht dat dat reuze mee gaat vallen…