Viver à balda

Enerzijds lijken wetten en voorschriften de Portugees iberisch koud te laten (het Wetboek heeft min of meer dezelfde functie als het stripboek: Lachen!), anderzijds lijkt er een heilig ontzag te bestaan voor ’s lands leges et mores. Het volgende voorbeeld moge dat illustreren…

Hallo, hallo, roep ik in de groeve tegen de walmende uitlaat van de zandauto, mijn pick-up staat ginds geparkeerd, u gaat de verkeerde kant op!
Dat weet ik, roept de… eh, zandman achter het stuur terug, maar het product moet vóór aflevering eerst gewassen worden; dat is voorschrift!
Enkele minuten later staan we inderdaad voor een piepende en krakende installatie, waar de vracht zand welke ik me zojuist aangeschaft heb, “gewassen” wordt.
Ik zie geen water, brul ik in het slaperige oor van de zandman.
Hij haalt zijn schouders op.
NÃO HÁ ÁGUA, scandeer ik nogmaals, denkende dat hij me niet verstaan heeft.
De watertoevoer doet ’t al zeventien jaar niet meer, senhor!
Haast tegen beter weten in stel ik de vraag…
Maar waarom staan we hier dan in godsnaam mijn zand te… ehhh, wassen?
Voorschrift, luidt het gelaten antwoord.

Ik ben natuurlijk een beginneling (ik woon hier nog maar tien jaar), dus ik kan met goed fatsoen niet beweren dat ik de Iberische ziel reeds doorgrond, maar ik vermoed dat de zojuist beschreven paradox met het volgende te maken heeft…
In zijn werksituatie volgt de rechtgeaarde Portugees keurig de regels en voorschriften en spreidt daarbij een bewonderenswaardig geduld ten toon, want…. een en ander kost hem geen seconde van zijn vrije tijd.
Zodra de fabrieksfluit geklonken heeft, is het evenwel van YABADABADOOOO!!!! en lapt hij alles aan zijn laars wat even niet in zijn straatje past.