Vervreemd

Lurdes zal zich de hele avond niet meer laten zien…
Ze gaf niks om kerst, had ze gezegd, toen ze de lekkere dingen die haar moeder meegebracht had, onverschillig in de koelkast schoof. Vervolgens had ze zich met een pak droge crackers op haar kamer teruggetrokken.

Linda staart ontdaan naar de rotzooi op het salontafeltje, en naar de afstandbediening van de t.v. welke haar dochter voor haar heeft neergelegd…
Dáár zít ze dan, op kerstavond, alleen op de bank, met aan weerszijden die twee loeders van honden, waarvan ze een beetje bang is.

Dezelfde dolmakende gedachte tolt onophoudelijk door haar hoofd: Hemel, ik ken mijn eigen dochter niet meer!