Van “homo erectus” tot homofobe erectie-met-vingers

Nee, dit stukje is niet bedoeld om politici nu eens effe lekker te gaan zitten koeioneren of demoniseren…

Ik neem ze heus niet kwalijk dat ze geen oplossing boden voor het “vluchtelingenprobleem”! Wat ik ze kwalijk neem is dat ze de illusie steeds hebben hooggehouden dat ze dat varkentje wel even zouden wassen…
Dat vind ik meteen ook het beangstigende van democratie, dat het volk zich als een kudde schapen in gijzeling laat houden en zich gebakken lucht laat voeren. De democratisch gekozen(!) “herders” organiseren de ene politieke top na de andere, teneinde het probleem op te lossen, zónder ook maar één seconde uit hun rol en stil te vallen, om vervolgens met gebogen hoofd, doch eerlijk toe te geven dat ze het ook niet weten.

Want, inderdaad, er ís geen oplossing voor het “probleem”! Tenminste, als we draconische maatregelen, zoals voorgesteld door de volgende leider-van-de-vrije-wereld (wiens prioriteit het schijnt, de kudde te tonen dat z’n hoofdhaar echt is), even buiten beschouwing laten. Overigens was het de vórige leider-van-de-vrije-wereld die het nodig vond de betrokken regio dermate te destabiliseren dat het probleem überhaupt heeft kunnen ontstáán… over draconische maatregelen gesproken. Onder zíjn leiding is de geweldsspiraal immers goeddeels begonnen, bij wijze van wraak voor 9/11. Ware Amerika getroffen door een tsunami, dan had ie de zeven zeeën waarschijnlijk laten bombarderen…
Afijn, hij bleef de – voor enkelen van zijn kameraden o zo lucratieve – bombardementen volhouden net zolang tot de geest uit de fles was en ze daarginder malkánder gingen lopen bombarderen van de weeromstuit, omdat ze dachten dat het zo hóórde – dat dát democratie was.
En, de rest van de wereld, voorzover ze niet braaf meedeed, keek onverschillig toe.

Met die onverschilligheid nu lijkt het plotseling gedaan, nu mensen – onder achterlating van al hun bezittingen – met hun kind op de arm het vege lijf proberen te redden…
Ehhh, dát was de bedoeling niet! Láten we een politieke top organiseren, die niets oplevert…

En dat is misschien nóg beangstigender; het gemak waarmee een aantal makke schapen de holle retoriek van hun herders overneemt…
“Ja, je mag natuurlijk niet gaan lopen góóien, naar ambtenaren in functie!” Net alsof er ook maar één van óns het zou pikken, dat de man of vrouw achter het loket ons honds behandelt omdat er helemaal achterin de rij toevallig iemand is die staat te schelden. Ik noem maar wat…
Hè?
Ja, allemaal verkapte angst en hebzucht, dat snap ik ook wel. Maar toch! Dat het uitgerekend vaak mensen-met-kinderen zijn, die zogenaamd niet snappen waarom andere mensen hun kinderen niet dood willen laten bombarderen, of stilletjes laten omkomen door honger en gebrek. Het wil er bij mij niet in dat juist díe mensen de steenkoude obligate praat van het gevestigde gezag braaf lopen na te bauwen.

Maar nu komt ’t…
Zodra het overgrote deel dat het hart wél op de rechte plaats heeft kloppen, de – copieus overleggende – politici opzij schuift en zelf het heft in handen neemt, zeggende: “Zo harteloos kun je medemensen niet in de kou laten staan! Wíj gaan nu het door júllie gecreëerde “probleem” aanpakken – en wel, op een menselijke manier!”… dán is men in overtreding, wegens hulp aan illegalen. Hoe verzínnen we ’t?

Dat bedoel ik…
In onze zo gekoesterde democrate, die wij de rest van de wereld als lichtend voorbeeld van “Vrijheid en blijheid” voorhouden, laten wij ons vrijwillig, als een kudde lamlullen, gijzelen door harte- en gewetenloze misdadigers-tegen-de-menselijkheid, die zich ongestraft politici mogen noemen, en die elk verzet met het wetboek in de hand mogen bestempelen als “overtreding van de regels” en mogen bestraffen met boete of gevangenisstraf…

Loop ik hier nou een lans te breken voor anarchisme? Het zal toch niet, hè!?
Nee, maar ik bedoel… het gemak waarmee wij dun over onze democratische beginselen – als “alle mensen zijn gelijk (geschapen)” en “elk heeft recht op een eerlijke (tweede) kans” en “meningsvrijheid” en “geloofsvrijheid” – gaan zitten poepen als puntje bij paaltje komt, dat vind ik ronduit… ontluisterend – zo niet, mensonterend
Hè?
Nee, ik heb niets met de islam, nee! Hoezo?
Ik heb ook niets met het christendom, maar ik ga toch niet iemand die mij om hulp vraagt, in de kou laten staan, alleen omdat ie toevallig stijf gereformeerd is!? Of begrijp ik uw vraag niet goed?
Ja, als iemand meteen toegeeft dat ie politicus is… ja, dán! Haha! Allemaal naar Hongarije verbannen, die lui, en een rol prikkeldraad eromheen! Hohoho…
Hè?
Ja, ik scherts, ja! Dat ik dát nog hardop moet gaan lopen vermelden, zeg! Welke kant gaan we op met mekaar!?

Afijn, die politici, die dus nóóit op énig moment hebben toegegeven dat ze geen pasklare oplossing hebben, lopen nu achter de ontwikkelingen aan te hollen, terwijl ze de illusie van “Alles onder contrôle, hoor!” proberen hoog te houden door te roepen dat ieder land een quotum vluchtelingen moet accepteren…
Haha, geweldig toch, de creativiteit van die gastjes!?
“Ja, maar… in Duitsland is mij werk beloofd, meneer… zodat ik in het onderhoud van mij en mijn luttele (nog levende) naasten kan voorzi…”
“Niets mee te maken! Naar Portugal jij!”
Wordt er straks echt een soort quotapolitie in het leven geroepen die met een aanwijsstok (“met zo’n rood doppie erop”, zou Toon Hermans gezegd hebben) de vluchteling naar de juiste grenspost moet ranselen? Hoe mag ik me dat voorstellen?
Ik heb een paar dagen geleden al gememoreerd dat er zich inmiddels ruim een miljoen Portugezen in en om Parijs gevestigd hebben. Over mensen gesproken, die willen profiteren van de economische omstandigheden elders…

Het wordt dus nog een echt tragikómisch verhaal, wanneer straks vluchtelingen gedwongen worden om het land waar werk en een toekomst voor ze is en waar ze dus welkom zijn, te verlaten teneinde zich te vervoegen bij de grenspost van een land dat door de autochtone bevolking in toenemende mate ontvlucht wordt, omdat er geen mogelijkheden van bestaan zijn; alleen omdat onze politici dat met een diepe rimpel in hun door de lunch nog licht benevelde hoofd zo bedacht hebben…
Of heb ik nu weer te veel “vertrouwen” in de politiek misschien?

Wat ik me trouwens afvraag…
Zitten onze kinderen over -tig jaren met hetzelfde afgrijzen naar de beelden over hoe wij vluchtelingen behandelen, te kijken als waarmee wij destijds keken naar de beelden over hoe Amerikanen in de jaren vijftig en zestig hun gekleurde medeburgers liepen te negeren?
Hè?
De tijd zal het leren, ja! Dat is een waarheid als een koe!
Is u politicus misschien!? 😉

Afijn, dit wilde ik eventjes kwijt vóór de avond valt…
Ja, ik weet dat er geen (christen)hond geïnteresseerd is in mijn geneuzel, maar… ik vind: een mens heeft recht op nachtrust, vluchteling of niet.

Dit vind je misschien ook leuk...