Van bakermat (via kazemat) tot strandmat

Het is historisch gezien terecht, blogde ik een tijdje terug, dat het volk dat aan de wieg stond van de Europese beschaving, tevens haar ondergang betekent. Ofschoon die hoofdrol de Grieken op de keper beschouwd opgedrongen is door een stelletje kortzichtige boekhouders…
Het hoogste beginsel van de unie “Samen uit, samen thuis!” blijkt achteraf de ongeschreven voorwaarde te bevatten “behalve als er geld in het geding is” – de moeder van alle impliciete exoneratiebedingen.

Afijn, de geschiedenis zal nog zwaar wegen op de frêle schoudertjes van “ons” Jeroentje, de verkeerde man op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Niettemin wil ik geenszins uitsluiten dat Nederlands oosterburen straks een standbeeld voor hem oprichten…

Het goudgele, Noordafrikaanse strand is achteraf immers niet zo’n geweldig alternatief gebleken voor het Zuideuropese zeezand (met zijn “dure” euro). Een stelletje gedegenereerde geloofswaanzinnigen bederft er de sfeer en blijkt dat – te hooi en te gras, te vuur en te zwaard – bijna net zo goed te kunnen als onze oosterburen zelf ooit…
Maar wat is dat? Is ’t een vogel? Is ’t een vliegtuig?
Neen, ’t is Jeroentje Driepinter van Duytschen bloet, die vrij onverveerd het Duitse strandmatje spreidt op het Zuideuropese strand – na sowas, Lebensraum, zon gegarandeerd en…. wat je er allemaal niet kunt kópen voor een euro! Die drachme, escudo, lire en peseta… sind ja keinen Pfifferling wert, Mensch!
Wie had dat gedacht: Duitsers en Russen hand in hand aan het Griekse strand, terwijl de stipjes aan de horizon dromerig langzaam uitgroeien tot boordevolle vluchtelingenboten. Gemütlich!
En dat allemaal dankzij een stelletje boekhoudende droogneukers onder de onbezielde leiding van steriele JD!
Geef die man een standbeeld!
Opdat Duitse duiven – nee, dat is geen contradictio in terminis in dit geval; ik doel namelijk op vogels – zijn door onzekerheid verwrongen, hooghartige lachje zijn volle beschetenheid kunnen geven.