Te Goor om eikels te zoeken

Wat lees ik hedenochtend om 8 uur…
‘In een woonwijk in het Overijsselse Goor zijn zes monumentale eiken vergiftigd. Er zijn gaten in de bomen geboord waarna er een giftige substantie in is gegoten. Wie dat heeft gedaan is niet bekend. Buurtbewoners vermoeden dat het iemand uit de buurt is die last heeft van overhangende takken of minder zon heeft door de bomen.’

Nou ben ik geen wijkagent, maar de dader is gauw opgespoord denk ik dan. Immers, hoevelen kunnen er last hebben van overhangende takken?
Ofwel, zoals een bekend vaderlands spreekwoord luidt: de eikel woont nooit ver van de boom.

Te simpel gedacht! Want een stukje verder lees ik…
‘Wijkagenten gaan extra surveilleren om te kijken of de dader of daders gepakt kunnen worden. De buurtbewoners verwachten daar niet veel van.’

Nou kan het zijn dat de buurtbewoners de wijkagenten persoonlijk kennen en bij zichzelf denken: ‘Die vangen nog geen doodgereden hondendrol!’ – daar wil ik afwezen.

Of het zijn natuurlijk loslopende eiken, even aan de ambulante wandel – dat kan oak. Dan wordt het inderdaad aanpoten.
Maar waarom, denk ik dan, vervangt Goor die eigen wankele wijkagenten dan niet tijdelijk door de daartoe getrainde ME – Mobiele Eikagenten?
Het is maar een idee.