‘t Kan verkeeren, zei vadertje Cats

De Partido Socialista won de laatste Europese verkiezingen in Portugal, onder aanvoering van António Seguro…

Dat is mooi, hoor ik u brullen, voor Seguro!
Nou, nee… niet helemaal!
De socialistische burgemeester van Lissabon, ene António Costa, riep namelijk, dat een overwinning pas een overwinning is als het een klinkende overwinning is – of woorden van gelijke strekking.
U voelt al aankomen, zeker, tot welke gevolgtrekking dit aanloopje zijnerzijds leidde!?
Met mij aan het roer, hield ie het verzamelde congres voor, behalen we bij de volgende kamerverkiezingen niet alleen een overwinning, doch behalen we een ab-so-lu-te meer-der-heid, dames en heren!
Welnu, om een lang verhaal kort te maken, de dames en de heren voelden daar wel voor; Costa werd aangewezen als nieuwe lijsttrekker.

Hij verloor de kamerverkiezingen met afstand…
Hij nam als partijleider daarvoor weliswaar de volle verantwoordelijkheid, maar trok niet de conclusie die menig socialist van hem verwachtte; hij bleef áán als partijleider.
Kwestie van tijdrekken, zal u zeggen, bij het volgende socialistische congres is ie onontkomelijk aan de beurt!
Nou, nee… niet helemaal! Toni Costa had namelijk een plannetje…

De regerende centrum-rechtse coalitie, een soort CDA/VVD-kabinet, stond op het einde van de verkiezingsavond triomfantelijk te glimmen als een hond-met-zeven-lullen, maar… glom te vroeg. Want, ze had geen absolute meerderheid in het parlement behaald.
Met andere woorden, om haar begroting voor 2016 door de Kamer aanvaard te krijgen, moest de coalitie de socialisten ter linkerzijde lief aankijken. Dat deed ze dan ook, maar Costa en de zijnen keken stuurs de andere kant op…
Resultaat: Het centrum-rechtse kabinet, nog nat van de verf, viel!
Wat zegt u? Ter rechterzijde?
Nou, dát is nou het leuke van Portugal; ter rechterzijde van CDA en VVD zít helemaal niks. Men doet hier niet aan ultrarechtse splinterpartijtjes. Is dát niet aardig!?

Intussen had Costa niet stilgezeten; hij was met de Partido Comunista de Portugal gaan praten, alsmede met Groen-Links.
Resultaat: Sedert een paar dagen heeft Portugal een socialistisch kabinet met gedoogsteun van wat hier te lande extreem-links genoemd wordt.

Moraal: Een slimme socialist verliest misschien wel zijn verkiezingen, maar niet zijn streken…