Swarte humor

Fan’e moarn foel ik gear oer myn stalke Keimpe, hy hat mar ien earm, it stumper.
Ik rôp: Wat silsto, Keimpe!?
Hy andere: In lampe omruilje.
Ik skuorde my de bûsen út, koe net ophâlde fan laitsjen al wie it noch sa.
Krekt in putsje foar dij tink, gûlde ik te’n lêsten doe’t ik wer ta wurden komme koe.
Ja, want ik haw it bontsje noch, do ûngefoelige keallekop!