Ricardo Ribeiro: Fryske bea
[As it goed sil, moatte jim it liet hearre, songen fan RR sels. Lit it oars mar gewurde]
[Verso 1]
’k Learde sjongen op it lân
Mei de klompen yn it wiet
’t Ienichst ark, dat wie ús hân
Yn ús hert wenne ús swiet
’k Seach dyn eagen yn it blomt
Tusken ’t koarn en nôt op stannen
Wylde roazen wiene dyn wankjes
Dy’t ik leafke mei myn hannen
[Refrão]
Wy stiene dêr rûngear en songen
Fan ús leafdes en ús pine
’t Wie mear bidden, leau ’k, as sjongen
Mei ús allen op ien line
[Verso 2]
Us alter wie it boulân
Elts song dêr om bar syn liet
Wy loeken ûntúch mei de hân
En yn myn hert wennesto, myn swiet
Maitiids wie it túch noch grien
Simmerdeis wie it goudgiel
Us leafd’ wie jitte net fergien
Doe wie ’t noch in pronkjuwiel
[Refrão]
Wy stiene dêr rûngear en songen
Fan ús leafdes en ús pine
’t Wie mear bidden, leau ’k, as sjongen
Mei ús allen op ien line
[Verso 3]
(Us alter wie ’t Fryske lân
Elts song dêr om bar syn liet
Wy loeken ûntúch mei de hân
En yn myn hert wennesto, myn swiet)
Dy maitiid wie ús leafde grien
Dy simmer wie it noch goudgiel
Us hert wie jitte net fan stien
Doe wie ’t noch in pronkjuwiel
[As mondadeiras]
[Verso 1]
Eu aprendi a cantar
Lavrando em terra molhada
Lá na solidão do campo
Pensando em ti, minha amada
Quantas papoilas se avistam
Além naqueles trigais
Tantas como beijos deram
Mondadeiras e zagais
[Refrão]
As mondadeiras cantando
Suas penas, seus amores
Não cantam, estão rezando
Num altar cheio de flores
[Verso 2]
Num altar cheio de flores
Cada uma é um desejo
Os anjinhos são pastores
A capela o Alentejo
Seara, verde seara
Mondada com tanto gusto
És verde na primavera
E loura no mês de Agosto
[Refrão]
As mondadeiras cantando
Suas penas, seus amores
Não cantam, estão rezando
Num altar cheio de flores
[Verso 3]
(Num altar cheio de flores
Cada uma é um desejo
Os anjinhos são pastores
A capela o Alentejo)
Num altar cheio de flores
Cada uma é um desejo
Os anjinhos são pastores
A capela, ai, o Alentejo
Dauwe freget him ôf wêrom’t ik it liet net gewoan ‘De wjudsters’ neamd haw. Goeie fraach.
Hy wiisde my ek op in flater yn ‘e stavering: ienichst m/w iennichst. Goed sjoen, Dauwe. De measte dingen bist ornaris fier by troch 😉 mar sokke dingen hast in skerp each foar. Ik wie wer ris te gleaonhastich, woe wer fierder mei it boek dêr’t ik oer teset bin.
Mar ja, as men dut liet, dat jin dwers troch alles hinne giet, beharke hat, dan moat men efkes lucht jaan oan jins opstigings, no?
Karakterman Ricardo Ribeiro is nei myn fieling de alderbalderbêste fadista (fadosjonger) fan it momint.