Pride and prejudice (vervolg)

O ja, nu weet ik weer wat ik zeggen wou…

Waarom ik een hekel heb aan generalisaties? Nou, omdat men zich daarmee licht kan vergissen! Neem nou bijvoorbeeld Australië…

Eén van de feel good-programma’s op die “vrouwenzender”, waarover ik het gisteren had, is Masterchef Australia. Welnu, mijn doorwrochte conclusie na een aantal seizoenen luidt: Wat een lieve mensen allemaal, zeg, die Aussies! Gewéldig!

Kom ik laatst aan de praat met een Spanjaard die een groot deel van zijn werkende leven daar gewoond had…
Ja, hij had vrouw en kinderen in Australië achtergelaten, want hij wilde zijn laatste jaren in Spanje slijten, temidden van zijn gemoedelijke landgenoten. Die kouwe kikkers in Australië, die boe noch ba tegen mekaar zeiden, dáár had ie zijn buik van vol!

Nou ja, zeg!
Nee, ik bedoel… Spanjaarden? Gemoedelijk?
Nou, tóegegeven, déze wel…

Hij had het begin van zijn werkende leven overigens doorgebracht in Frankrijk en Duitsland, vertelde hij me.
Wellicht een voorbarige conclusie mijnerzijds, maar ik had niet het gevoel dat ik een haarklover tegenover me had. Dus ik vroeg direct: Hét verschil tussen Fransen en Duitsers, por favor!
Met Duitsers, zei hij, is het moeilijk vrienden worden…
Dat klonk wel aannemelijk.
…. maar, ging ie verder, als je hun vertrouwen eenmaal gewonnen hebt, dan kun je een potje bij hen breken! Fransen daarentegen willen meteen je vriendje zijn; alleen, die vriendschap stelt geen kloten voor!