OVNI

Op de terugweg stak ik – bij gebrek aan een werkende airconditioning – mijn arm in een loom gebaar door het open dak…
Mijn “Hitlergroet” werd meteen gecorrigeerd door een vinnige tik tegen mijn onderarm door een overstekende OVNI – Objeto Voador Não Identificado, wat ik maar even vrij vertaal met Ongeïdentificeerd Vliegend Niet-uitkijkend Insect. Bedremmeld trok ik mijn hand terug.

Een poosje later, de tik reeds lang vergeten, kreeg ik het aan mijn rikketik. Althans, zo vóelde ‘t…
Maar, wat was het geval? Een hommel zo groot als een tweemotorig straalvliegtuig was tien minuten daarvóór via mijn onderarm en mijn uitnodigend openstaande overhemd in de zwoele welving onder mijn linker hangtiet beland. Zich in de ogen wrijvend (“This must be either Silicon Valley or Heaven, man!”) wilde hij zich van de echtheid van dat droomoord vergewissen middels een gerichte proefboring. Ik kan dat billijken; ikzelf zou in een vergelijkbare situatie misschien ook de boor ter hand nemen…

Mijn gegil werd beantwoord door het gegil van mijn vrouw, want enerzijds dacht ook zij aan die langverbeide hartaanval, anderzijds doken er allemaal tegenliggers op op de weghelft dien ik heel even – tegen alle verkeerscodes in – aangekozen had toen ik die drommelse hommel in de… ehh, kieren kreeg, die op diens beurt overigens, eveneens geschrokken, de boorwerkzaamheden onmiddellijk staakte en met een escapistische glijvlucht hijgend belandde in… mijn kruis…
Welja!
Van de regen in de drup, heet dat in de volksmond. Maar goed, voor hetzelfde geld was zijn kruistocht dáár begonnen en had ik nu met een hele dikke…

Afijn, ik zal uw lekkere trek nu niet bederven!
Maar, begrijpt u het nu, die berichten in de krant, waarbij u zich totnutoe steeds afvroeg: Hoe kán zulks? “Automobilist omgekomen nadat hij om onverklaarbare redenen de macht over het stuur verloor. Had wel een hele dikke…”

09/12