Opbeurend

 – Ga maar eens kijken in een bejaardentehuis!

Ik zit aan een bakje koffie met mijn maat Brian, voor het café in Tamejoso (spreek uit: tammeZJOzoe). Ik heb hem net verteld dat ik laatst online surfte … zeg maar gerust planeerde … op zoek naar een looprek — onder het motto: beter mee verlegen, dan om verlegen.
Tot mijn verbijstering ontdekte ik dat die dingen maar tot 91cm gaan … óók in Nederland, nota bene!!!

– Waarom moet ik gaan kijken in een bejaardentehuis?

– Dan zul je zien dat daar niemand van jouw maat achter zo’n ding lo… eh, schuifelt!

– Ze zeggen altijd dat Nederlanders bot en kort voor de kop zijn …

– Dat is ook zo!

– … maar jullie Britten kunnen er ook wat van, merk ik. Dus, als ik het goed begrijp, wil jij zeggen dat ik met één been in het graf sta?

– Jouw Maria wordt honderd, maar jij …? Jij haalt de zeventig niet.

Ik zit eventjes op mijn vingers te tellen.

– Dat zou betekenen dat mijn Maria straks haar laatste jaren moet slijten in een bejaardentehuis. Dát wil ik haar eigenlijk niet aandoen. Dus … wat is wijsheid, Brian? Ik kan wel op dieet gaan, maar dat brengt me nooit van z’n lang-zal-ze-leven onder de twee meter, vrees ik.

– More like six feet under; de wormen kijken al reikhalzend naar je uit.

– Ach, een lang leven lijkt wel mooi … theoretisch, maar dat is ook maar relatief …

– Relativiteit is ook maar theorie … naar verluidt.

– Ik had tot vijf jaar geleden nóóit wat! Dus, lang zal ie leven in de gloria! En toen opeens … kwam de klad erin!

– Vertel mij wat!

– Weet je, volgens mij is het psychosomatisch, joh! Ik bedoel, ik geloofde heilig dat menselijke beschaving een onomkeerbaar proces was, als je begrijpt wat ik bedoel — ik had een rotsvast vertrouwen in vooruitgang: in een na-oorlogse groeicurve. Niet bewust, hoor! Het was eigenlijk meer een stille zoemtoon in mijn diepste wezen, als van een kleine energiecentrale … En toen kwam … boem! … 2016!

– You mean Brexit, of course.

– No, I mean Trump, you self-centred git! Wist jij trouwens dat de mens — toen ie nog in het wild leefde — eigenlijk nooit ouder werd dan 40?

– Smoking section included, vraagt Brian, belangstelling veinzend, terwijl ie nog een sigaret opsteekt.

Knap staaltje van hem trouwens. Het mag eigenlijk een wonder heten, dat hij met zijn reumatische handen überhaupt eentje uit het pakje weet te peuteren. Ik moet — om maar iets te noemen — altijd het suikerzakje voor hem openscheuren en de inhoud ervan in zijn bakkie pleur koffiën.

– Het menselijk leven bestond uit: geboren worden, opgroeien, voortplanten, afrollen, zand erover!

– Wel een mooie einde eigenlijk — de dood als hoogtepunt!

– Kortom, wij lopen — voor zover ik jouw manier van voortbewegen nog ‘lopen’ kan noemen dan — eigenlijk schaamteloos te zondigen tegen Moeder Natuur, weet je dat, zoals we hier zitten?

– Ja, wat is ’t nou — zitten of lopen?

– Daar zég je wat! Wil jij nog koffie?

– I’m good, thanks.

– In that case, love you and leave you, mate. Take care! Maria, heb je je koffie op?