Meneer de president, welterusten!

Na de grote anti-Putindemonstratie in Lissabon eerder dit jaar heeft het stadsbestuur de persoonsgegevens van de deelnemende Russische dissidenten doorgegeven aan de Russische ambassade in Portugal.

Heeft u dat? Ja, ik moest eerst drie keer mijn oren uit laten spuiten en evenzovaak mijn ogen uitwrijven voordat ik erin slaagde, uit het snotje te peuteren dat dat inderdaad het nieuwsfeit was van vorige week.

Ja sorry, hoor, zei de socialistische burgemeester desgevraagd, dat is nou eenmaal procedure!
Met andere woorden, ‘dat doen wij altijd’.

Onze nationale lintjesknipper, Marcelo Rebelo de Sousa — anders wel een best presiventje, hoor! — deed er nog een schepje bovenop door te stellen dat de bewuste personen hoegenaamd geen gevaar lopen zolang ze zich op Portugees grondgebied bevinden.

Meneer de president, welterusten!

Ik laat me door jou echt niet uitdagen tot de exercitie om alle dissidenten op te noemen die door de lange snikkel … eh, sikkel van Putin een kopje kleiner gemaakt zijn. Of ze zich nu op Russische bodem of in den vreemde bevonden, maakte geen ene polonium uit — er wordt door dat presiventje niet gekeken op een skripaltje … of twee. Alleen al aan een lijst van zijn slachtoffers in het VK zou ik een dagtaak hebben.

Toegegeven, ook andere staatshoofden doen steeds minder moeite om dergelijke praktijken, die al langer meegaan als het oudste beroep, onder stoelen of banken te steken. Ze hebben van Putin geleerd dat men alleen met een onschuldige blik en een nauwelijks verholen spotlachje in een CNN-camera hoeft te blikken en te zeggen: Fake news!

En alle trouwe een(hersen)celligen halen opgelucht adem en roepen: Zie je nou dat ’t niet waar is? Hij zegt ’t immers zelf!