Me and Mr. Jones
Om voor de derde keer een ziekenauto te bellen vandaag, ditmaal een dierenambulance voor onze Volf, vind ik een beetje te gortig.
Bovendien begint het al te donkeren als we ten tweeden male vandaag per taxi onze tent bereiken. Bij daglicht zal een flatbed nog moeite genoeg hebben om zonder kleerscheuren tussen de naaldbomen door zijn doel te bereiken.
In ieder geval hebben we vandaag al een garagist bereid gevonden om de patiënt te opereren, te weten de heer Jones in het vijfendertig kilometer zuidelijker gelegen Ferreira do Alentejo.
Engelsman of alleen Engelse voorouders, vroeg ik wijsneuzig toen ik de taxichauffeur vanmiddag voor de deur van het garagebedrijf had laten stoppen teneinde de heer Jones de hand te schudden en langs mijn neus weg even te monsteren of hij voldoende kaliber bezat om de hand te mogen slaan aan ons kwakkelende familielid.
Geen van beide, had Jones joviaal gelachen, verrast dat hij door een tweekuubs Viking in zijn moedertaal te woord gestaan werd.
En inderdaad, hij zag eruit als een onvervalste éénkuubs Alentejaanse “Tuga” (= Portugees).
De volvofanaat die ons vanmiddag in Beja gewezen had op dit bedrijf, had dus gewoon gelijk gehad toen ie de naam – tot mijn hilariteit – uitgesproken had als Zjónesh.
De heer Jones plofte achter het stuur, toen onze Volf van de flatbed gerold was, liet het portier openstaan en één been nonchalant boven de straat bungelen en… startte de Volf in ene keer!
Vieze, vuile rotzak!
Ik doel op onze Volf, voor het goede begrip.
Dat is dan dertig euro, zei de heer Jones.
Vieze, vuile rotzak!
Nee, dat is niet helemaal fair van Tiago, want voor die dertig euri heeft senhor Jones nog wel even het motormanagementlampje laten uitfloepen. De boordcomputer gaf hem bij die gelegenheid te kennen dat de vijfde LPG-injector niet correct werkte, maar… dáár had de heer Jones de know-how niet voor. Om dat te verhelpen, bedoel ik. En hij voorspelde me met de hand op het hart dat ik bezuiden de Taag (in de onderste helft van Portugal dus) ook niemand zou vinden die dat wel had.
Merkwaardig! Benzine is hier peperduur! Men zou dus verwachten dat de “Tuga” massaal overschakelt op gas, maar… níets is minder waar!
Geen nood, keek de heer Jones vaderlijk bij me op, gewoon op benzine rijden, dan is er niets aan de hand!
Er zat niets anders op, want ik heb een gruwelijke hekel aan aanfloepende motormanagementlampjes.
We waren bijna terug bij de tent, toen… floep!
De rest van de vakantie met een brandend motormanagementlampje gereden. Morgen maar eens bij de Volvogarage in Huelva kijken, of de heer Tomás raad weet…
Recente reacties