Life outside the matrix (9)

Wat wil een mens?
Dat is niet zo moeilijk! Een mens wil geluk!
Toch!?
Maar, wat ís “geluk”?
Íets moeilijker te beantwoorden! Bovendien is het maar de vraag, of geluk voor iedereen hetzelfde is? Wel, misschien kan men in het algemeen zeggen dat iemand gelukkig is wanneer hij bereikt heeft wat ie wou!
Hoewel…
Ondergetekende wou naar zee, maar… om nu te zeggen dat ik voortdurend loop te jodelen van geluk… nou,nee!

Misschien zit er iets in de theorie dat we op de keper beschouwd niet willen, wat we dénken te willen…
Ik bedoel, hoe vaak heb ik mezelf niet wijsgemaakt dat “het geluk” lag aan gene zijde van deze of gene examenperiode? En, hoe vaak begon ik niet, wanneer dat geluk niet op kwam dagen en ik integendeel een volstrekte leegte voelde na het examenfeest, onwillekeurig te peinzen over de volgende cursus die ik op zou kunnen pakken, met de onvermijdelijk daaraan verbonden volgende examenperiode?
Met de projecten die ik placht te… ehh, “managen”, is het min of meer hetzelfde verhaal.

Kortom, misschien maken we onszelf wel wíjs dat we exact weten wat we willen, en zijn we in wezen onbewust steeds op zoek naar de volgende “pijndrempel”, liefst wat hoger dan de vorige, opdat de “chemische reactie” in onze hersenen die ons daarna wacht en die we “geluksgevoel” noemen, nog iets heftiger zal zijn.

Want, neem mij nou, ligt het voor de hand om het geluk te zoeken op… de woelige baren?
Niet echt! Toch!?
Dus er zal onderhuids toch een overtuiging leven van… “zonder strijd geen overwinning!”
Welnu, strijd heb ik geleverd, bij deze oversteek van het roemruchte Skagerrak! De vraag die zich opdringt, is dus: Was ik gelukkig?
Ik kan het me niet herinneren. Ik had het tijdens de storm trouwens veel te druk om wat dan ook te voelen! Ik had verdomme niet eens de tijd om báng te zijn, haha!

Maar… wacht even!
Naar verluidt komt ná de regen de zonneschijn! Met andere woorden, eerst ná de storm komt de bonanza, de euforie!
En… ehhh, dát klopt weer wel! Want, nu ik na mijn ontberingen eenmaal voor anker lig in de beschutting van een Noors fjord, ben ik… himmelhoch jauchzend…
Watte? Ik vind mezelf een gewéldige kerel, haha!

Maar ja, ik besef tegelijk, dat dat morgen weer over is.
Het zal toch niet zo wezen dat geluk niet meer is dan een efemeer gevoel van tevredenheid; dat wat men voelt, wanneer men na een zware dag op kantoor met volle buik en vaste vriendin op de canapé zit, whiskytje aan de losse pols!?

Ik ben er nog niet uit!
En dat gaat vandaag vrees ik niet meer lukken ook, want deze jongen gaat plat! De klok rond als het even kan, ofschoon het op dit moment, om middernacht, nog niet eens donker is…