Life outside the matrix (3)

Tót… ik op een dag op de t.v. een documentaire zag over zeezeilen, over een jongen die moederziel alleen rond de wereld voer…
De gefixeerde camera registreerde hoe hij op zijn sodemieter kreeg, van water, weer en wind. Ook zijn emoties kwamen meedogenloos in beeld, van “himmelhoch jauchzend” tot “zum Tode betrübt”.

Maar… dat wás ‘t immers!!!
Ik moest… op mijn sodemíeter hebben, ik moest wéérstand zoeken, ik moest door dík en dun, door díep en dal, door múren van water…
Mijn motto was immers altijd (dat had ik nu eenmaal met de moedermelk mee ingezogen): Niet zeuren, aanpakken!
Het kleinste greintje van zelfbeklag had ik immer schamper weggelachen. Wablief?
Een schop onder de kont moest ik hebben… niet méér… én… niet minder…