Kaliber

It wie ús twadde moanne op ‘e universiteit en prefester naam ús in skriftlik ôf. Ik snjitske yn in feech – ik wie in konsjinsjeuze studint – troch de fragen hinne, oant de lêste: hoe hjit it frommeske dat ús gebou alle dagen skjinmakket?
Grif in grap, tink!

Ik hie de himmelster in kearmannich sjoen. Hja wie lang, donker, net ûntsjep en in jier tritich. Mar hoe’t se hiet… hoe soe ík soks yn ‘e goedichheid witte moatte?
Dat doe’t ik myn wurk ynlevere, wie inkeld dy fraach ûnbeändere bleaun.

Doe’t it kolleezje te’n ein wie, frege ik oft de lêste fraach ek meitelle soe foar it sifer.
Ja, wat oars, andere prefester kwânskwiis ferheard, it binne net inkeld grutte dingen dy’t bepale oft men kaliber hat.