Gottegot

Ik heb nog een Friese bijbel, bewijs dat mijn ouders destijds “voor de kerk getrouwd” zijn.
Ik kan me zelfs nog vaag herinneren, dat we als peuters voor en na het eten de handen moesten vouwen en om de beurt een gebedje prevelen, iets in de geest van “Here zij dank voor dezen spijze!” of woorden van gelijke strekking.

En toen deed de televisie haar intrede… en kon iedereen met eigen ogen zien wat een godverdommese klerezooi het was op aarde; en dat geluk en rijkdom beschoren leken aan de welgeboren “happy few”. Ook werd er destijds nog hard aan gewerkt, om diegenen die alleen hun éigen oorlogservaringen als referentie hadden, een totaalbeeld te verschaffen van wat zich in werkelijkheid allemaal afgespeeld had in WOII.

Volgens mij was een en ander genoeg om mijn vader, die “al die poppenkast aan tafel” tot dan toe oogluikend door de vingers gezien had, van zijn kennelijk niet zo vaste geloof te doen vallen; hij maakte korte metten met onze toch al korte metten…