Gottegot (slot)

Ik had in die jaren al wel in het snotje, dat men een griezelig respect diende te hebben voor gelovigen. Heb alleen nooit goed begrepen waarom, want het respect leek allesbehalve wederzijds. Soms won mijn nieuwsgierigheid het van mijn eerbiedig luisteren en vroeg ik zo’n klasgenote uit de “bible belt”, of ze dat nou werkelijk geloofde allemaal, dat van “hemel” en “onbevlekte ontvangenis” en zo; mij hield je niet voor de gek!
Dan zei zo iemand bijvoorbeeld, dat ze ‘t rationeel niet geloofde, maar dat de “hel” haar met de paplepel was ingegeven; dus dat ze niet anders kón, dan geloven in die dingen. Dát vond ik zo raar; dat ze twee zo verschillende dingen zei in één en dezelfde zin!

En toen opeens op een keer viel bij mij het kwartje…
Hun eigen gezonde verstand volgen was voor hen gelijk aan… hun eigen ouders verraden, gelijk aan verraad van hun hele familie. Ze konden voor hun gevoel net zo goed toegeven dat hun hele “bible belt” op de vuilnisbelt thuishoorde.

Daarom begrijp ik nu ook bij het lezen van The God Delusion, waarom al die gelovigen Richard Dawkins op soms lachwekkende wijze vliegen proberen af te vangen; gevalletje van cognitieve dissonantiereductie, dunkt me.
Wat ik níet begrijp is, wat Richard Dawkins ertoe gebracht heeft er een heel boek over vol te schrijven. Begrijp me niet verkeerd, ik ben jaloers op die gedrevenheid, hoor! Het gebrek eraan heeft ertoe bijgedragen dat ik inmiddels een boekenkast heb gevuld met Eerste Hoofdstukken; een kast vol Unvollendeten, zeg maar!
Nee… ik bedoel, waar haalt de schrijver in… ehh, godsnaam de gedrevenheid vandaan, iets te willen bewijzen wat iedereen met een béétje boerenverstand allang weet.
Laat die mensen toch! Ze weten immers diep in hun hart heel goed, dat ze zichzelf om de tuin leiden; dat ze liegen alsof het gedrukt staat.

Trouwens, het staat allemaal gedrukt! Een bijbelvertaler uit het eerste millennium, die niet wist dat zijn werk later in druk (en in een redelijke oplage) zou verschijnen, kon natuurlijk niet bevroeden welke gevolgen zijn “dichterlijke vrijheid” zou hebben, toen hij het Hebreeuwse woord voor “jonge vrouw” in het Grieks vertaalde met “maagd”.
Foutje, bedankt!