Gevoelloze rotzak

Maar ze is wel slim, onze dochter…

Toen haar moeder opbeurend opperde dat de nieuwe uitbater van het café beneden misschien ook weer behoefte had aan hulp, antwoordde ze bitter, dat die nieuwe caféhouder niet moest denken dat ze zich nóg eens uit de naad ging werken voor een schijntje. Bij haar baas in Lissabon had ze vijftien(!) jaar gewerkt, zónder ooit een loonsverhoging te krijgen. Ook nu weer had ze een héél(!) jaar haar best gedaan en nooit een cent méér gekregen, foeterde ze. Nee, ze zou die nieuwe werkgever wel even precies vertellen, wat haar voorwaarden waren, beloofde ze haar moeder, die zich aan haar stoel vastgehouden had van schrik, vertelde ze me naderhand…

Wat daaraan zo slim is, vraagt u zich af?
Nou, niet veel natuurlijk! Het slimme eraan is enkel, dat ze die dingen niet zei waar ík bij was. Want ik had op (de mij zo eigen) kalme en bedaarde wijze geantwoord: “Wel, godverdomme! Moet de eerste de beste onschuldige voorbijganger bóeten voor alle “leed” jou ooit aangedaan!? Trouwens, zegt iets wat (volgens jou!) alléén jou steeds overkomt, misschien ook niet een heel klein beetje over jouzelf, in plaats van alleen over… die ondankbare buitenwereld!? Heeft jouw vader zaliger, toen hij via zijn netwerk voor jou je eerste(!) baantje regelde toen je dertig(!) was, niet letterlijk gezegd dat dat als “opstapje” bedoeld was!? Of is het misschien ook de schuld van de toekomstige uitbater van het café benee, dat jij vijftien jaar lang niet om je heen gekeken hebt en volstond met je krampachtig aan die stoel vast te houden, totdat jouw baas opgevolgd werd door zijn dochter, die vond dat ze effe niks te maken had met een morele verplichting aan een inmiddels overleden zakenrelatie van haar vader!? Als de uitbaatsters van het café benee nou eens níet na een jaar al de pijp aan Maarten gegeven hadden, zit ik er dan érg ver naast als ik beweer dat je dan over vijftien jaar nóg exact hetzelfde werk gedaan zou hebben, voor exact hetzelfde “schijntje”!? Hoe vaak heb jij het afgelopen jaar de iPad die ik je gekocht heb, ter hand genomen teneinde werk te zoeken dat meer aansluit bij jouw belangstelling (wat dat ook moge zijn!) en dat meer oplevert dan een “schijntje”, in plaats van de godganse week op je bed te liggen uitrusten van de zondag en luisteren naar muziek, met de oortelefoontjes in, teneinde dat irritante gerammel de hele dag, met potten en pannen, niet te hoeven horen!?!?
Hè!?
Ja, ik ben een gevoelloze rotzak, ja!”