Gereuzel

Hej hej,

Aan jullie geheugen mankeert nog niets. Blije, ja, aan de Farrewei. Het nummer is me even ontschoten. ‘Harrejakkes,’ riep mijn muoike Frouk in Zweden meteen toen ik het haar vertelde, ‘dy lju dêr binne sa fyn as mealde poppestront (= zo vroom als gemalen babypoep). Kijk, dat wist ik niet van tevoren. Wel was me toen direct duidelijk waarom ik voor de verandering niet met een wachtlijst te maken had.
Ons gaat het naar den vleze. Ik vrees wat meer vet dan vlees…
Hè? In mijn geval, ja. Maar dat is Maria haar schuld. Hoe zij het trouwens voor elkaar krijgt om in dat keukentje ter grootte van een inloopkast alle dagen weer de verrukkelijkste maaltijden klaar te stomen, is mij een raadsel. En dat na ‘s middags even het huis gewit en de tuin omgespit te hebben. Ik word al moe als ik ernaar kijk. 

Daar heb ik ook geen tijd voor trouwens, want ik moet aan de lopende band boeken persklaar maken. Ik heb net een stuk of wat Noorse en Zweedse afgerond, heb nu een vertaling uit het Koreaans onder handen en mag daarna een Duits boek vertalen. Ook wel weer even leuk – vertalen, bedoel ik – na normaal gesproken andermans vertaalwerk te corrigeren. 

Wij zitten in een weekje – of liever, wij hebben het al achter de rug – waarin het frisjes was. Frisjes hier is onder de dertig graden. Brrr, koud, hè? Er is zelfs een buitje gevallen donderdag. Maar toen is er in Brinches (vlakbij Serpa – hier niet zo ver vandaan dus) 57 liter per vierkante meter gevallen. Is dat veel? It never rains in Alentejo, it pours! Geen slachtoffers, hoor, maar veel have en goed naar de ratsmodee. Cheias rápidas of inundações repentinas (in Nederland noemen jullie dat verschijnsel geloof ik flash floodings). Geen leuke dingen voor de mensen!

Dus, als het goed is, vallen bij jullie de mussen nu dood van het dak. (Of, zoals een Amsterdammer het eens gevleugeld verwoordde: De reuzel loopt me uit m’n reet!) Want zo gaat dat… als het hier kouwevoetenweer is, is het in Nederland blotekontenweer. Afijn, geniet ervan!

Liefs,
Jaap en Maria