Gentleman bedrager

Moin Sytze,

Dus dat fûnst wol aardich, begryp ik, dy stikjes niiskrekt oer ‘Ferjit dyn ûnderbroek net!’ en ‘Sinterske gebedsgenêzer’ 😉

Dy stikjes sil de takomme tiid net folle fan op ‘e hispel komme, haw ik noed. In lytse útjouwer yn Parys, dy’t sa’t skynt heard hat oer myn oersettings, hat my frege en set in boek fan Maurice Leblanc oer, dêr’t se de rjuchten fan hawwe …

Bon jour monsieur Japp [sic 🙂 ],
Vous possédez de l’expérience dans la traduction. Nous sommes une petite société d’édition indépendante Nous serions heureux et honorés que vous traduisiez notre livre. Vous remerciant par avance, pour votre réponse.
Cordialement,
JL

It fertsjinnet net in botsen fansels, mar kin men nee sizze?
Ik net! Ik friet dy boeken fan Leblanc yn myn jonkheid. It docht my winliken nij dat se nea oerset binne …
Hin?
Nee, yn it Nederlânsk fansels. Net yn it Frysk, nee. It soe wat wêze as ik myn sjeny fergrieme soe oan in taal dy’t nimmen mear lêze wol 😉
En, ik kin my yn it Hollânsk ek skoan rêde, hear. Hawar, dat witst wol. Hast myn oersetting fan dy Portegeeske roman ommers lêzen.
Dat ik haw andere dat ik dat wol dwaan woe, mar … op myn betingsten. Dat betsjut, dat ik der sa lang oer dwaan wol as ik goedachtsje. Betelle putsjes komme earst, no — dy moatte net yn it ûnleech komme. No, dat wie klear wat harren oanbelanget. Oft ik ta proef in lyts stikje oersette woe, fregen se my juster. No, dat woe ik wol.
Dat wie dut stikje …

L’arrestation d’Arsène Lupin
L’étrange voyage ! Il avait si bien commencé cependant ! Pour ma part, je n’en fis jamais qui s’annonçât sous de plus heureux auspices. La Provence est un transatlantique rapide, confortable, commandé par le plus affable des hommes. La société la plus choisie s’y trouvait réunie. Des relations se formaient, des divertissements s’organisaient. Nous avions cette impression exquise d’être séparés du monde, réduits à nous-mêmes comme sur une île inconnue, obligés par conséquent, de nous rapprocher les uns des autres.
Et nous nous rapprochions…
Avez-vous jamais songé à ce qu’il y a d’original et d’imprévu dans ce groupement d’êtres qui, la veille encore, ne se connaissaient pas, et qui, durant quelques jours, entre le ciel infini et la mer immense, vont vivre de la vie la plus intime, ensemble vont défier les colères de l’Océan, l’assaut terrifiant des vagues et le calme sournois de l’eau endormie ?
C’est, au fond, vécue en une sorte de raccourci tragique, la vie ellemême, avec ses orages et ses grandeurs, sa monotonie et sa diversité, et voilà pourquoi, peut-être, on goûte avec une hâte fiévreuse et une volupté d’autant plus intense ce court voyage dont on aperçoit la fin du moment même où il commence.

Dat haw ik sa oerset …

De aanhouding van Arsène Lupin
Vreemde trip! En ze was nog wel zo genoeglijk van start gegaan! Ik persoonlijk moet trouwens niet veel hebben van dingen die zich in schone schijn aandienen. La Provence is een moderne oceaanstomer, hoor, comfortabel ook, en staat bovendien onder bevel van een alleraardigst manneke. En ik bevond me te midden van het meest doorluchtige gezelschap dat men zich kan voorstellen. Men maakte kennis, men sprak af om samen leuke dingen te gaan doen. Ons bekroop, kortom, dat aangename gevoel even volledig van de harde werkelijkheid afgescheiden te zijn, teruggeworpen op onszelf als op een afgelegen eiland, en bijgevolg aangewezen op elkaar. 
En we zochten contact met elkaar…
Heeft u er ooit bij stilgestaan dat er iets heel aparts en spannends zit aan een stelletje eenlingen die elkaar voor het eerst ontmoeten en die gedurende enkele dagen, gevangen tussen de peilloze hemel en de immense zee, opeens lief en leed met elkaar delen, en eendrachtig de grillen van de oceaan trotseren, de woedende stormloop van beukende golven en de lugubere stilte van sluimerend nat?
Het heeft in diepste wezen iets treurigs, zo’n ingedikte versie van het menselijk bestaan, in zijn woestheid en zijn pracht, in zijn eentonigheid en in zijn bontheid, en toch wil men zich er even aan laven, met koortsige dorst en zinderend genot, aan die korte trip, waarvan men de afloop al weet nog voordat ze begonnen is.   

Ik haw it gefoel dat myn epyske styl wol wat oanslút by dy fan Leblanc. Dat is net sa raar fansels, om´t ik dy boeken fan him doedestiids sa moai fûn.

Hawar, tsien minuten nei’t ik myn oersetting stjoerd hie, wie it yn it heafek, it kontrakt. Ehh, it e-postfek bedoel ik. Hahaha!

Oft wy al yninte binne?
No nee! Myn Maria (moarn 87) krige trije wike lyn in útnoeging foar de yninting tsjin Covid-19 foar de deis dêrop, in freed, om 14:00 oere. Doe’t wy de oare deis op ‘e sprong stiene om fuort, krigen wy noch in tillefoantsje: It hoegde net, want it wie ferset nei letter!
Wêrom?
Koene se net sizze!
Hoenear?
Koene se net sizze (it standertandert is hjirre: Não sei – nescio!
Dat ôfwachtsje mar. Of, sa’t se hjirre sizze: Paciência!

Yntiid hawwe se my ferline wike it ferkearde medisyn meijûn. Ik hie it âlde doaske meinommen nei ‘t apteek om misferstannen foar te kommen. Mar dochs hawwe se my in middel foar MS (Baclofeno) jûn yn stee fan it wenstige middel foar myn wetterpaske. Dêr kaam ik dus sneontejûn efter, nei’t ik de heale dei mei de mealderige holle, wylst it my grien en blau foar de eagen waard, op bêd lein hie en in oersetopdracht foar in Amerikaansk buro healwei oerjaan moast. Toe mar, ‘errare humanum est’.
Snein wie it apteek lokkigernôch iepen. Dat ik koe dy middeis alwer oan ‘e gong mei de oersetting fan in fêstguodkontrakt út it Frânsk wei.

NDF