Genesis volgens het poldermodel

Kijk, iedereen die mij een beetje kent weet dat ik me in mijn bescheidenheid niet gauw met Zijn werk ga lopen bemoeien.
Toch moet me van het hart dat er een inconsistentie van jewelste zit in die hele schepping. Ik doel op dat gepruts met voortbestaan van de soort enerzijds en overleven van de sterkste anderzijds. Beginnerswerk – sorry, hoor!

Het eerste impliceert immers een zekere opofferingsgezindheid van het individu jegens het collectief, terwijl het tweede beginsel suggereert dat dat hele collectief het individu aan de reet zal roesten.
Kijk, het is van tweeën één: óf ‘ieder voor zich en God voor ons allen’ óf ‘ieder voor allen, godnogantoe’ – want een béétje Manager maakt zichzelf overbodig, ja!

Nu heb je telkens weer van die tragische ontsporingen. Bijvoorbeeld iemand die zich met hart en ziel gewijd heeft aan het ene, zichzelf helemaal wegcijferde – in de meeste gevallen een ‘zij’, gek genoeg – en op haar sterfbed te midden van een sleep kinderen en kleinkinderen eenzaam en vertwijfeld roept: ‘Is that all there is? En ikke dan!?’
Te laat! Een typisch gevalletje van ‘Jammer dan!’
Of iemand die zich harteloos en zielloos wijdde aan het andere, me myself and I – in de meeste gevallen een ‘hij’, apart genoeg – en op zijn sterfbed, badend in het aardse slijk, zijn eigen ego… eh, echo in het grote lege huis probeert te overstemmen met: ‘Waar is iedereen…een…een…een!?’

Ook politieke systemen die rigoureus voor het een of het ander kozen, liepen stuk voor stuk stuk.
Wat dat betreft kom ik altijd weer uit bij een definitie van oud-burgervader Job Cohen. Toen iemand hem vroeg wat politiek bedrijven voor hem inhield, luidde zijn antwoord: De boel een beetje bij mekaar houden.
Ik weet ’t… niet écht een aforisme, hè – eentje om in brons te gieten of zo!? Meer een zin in een kolderfolder uit de Holderdebolderpolder!

Maar, de beste definities hoeft men niet op te schrijven – zij beklijven. Cohen had net zo goed kunnen zeggen: ‘een beetje van dit en een beetje van dat‘ of ‘een beetje zus en een beetje zo‘. Want, dat is het natuurlijk: Doe maar gewoon en neem jezelf niet al te serieus!
Want dat laatste leidt alleen maar tot ongelukken. Geschiedenisboek en krant staan er vol mee.

Het gesodedonder begon meteen al toen Kaïn vond dat hij het voortbestaan van de soort beter diende dan zijn broer. Resultaat: Kijk maar eens om u heen, of in de krant!
Of, eigenlijk begon het al met zijn moeder, hè, toen ze besloot: Die appel is voor mij – die vreet ik helemaal alleen op! Resultaat: …
Wat nou, ‘het eerste klokhuis’!?
De eerste Apple-id, man, met alle desastreuze gevolgen van dien. Kijk maar eens om u heen, in een restaurant of zo!

God, kerel, dát gaan we anders doen!
We beginnen helemaal van voren af aan! Ab ovo, van acquit, van meet af aan… Ripiet efter mi: In den beginne…
Wat nou, ‘Zaterdag, rustdag’!?
Welnee, slomo! Dat hebben we bijna tweeduizend jaar geleden al veranderd, joh! Dat is zondag geworden! Gottegot! Wel een beetje opletten, hoor! Ik heb ten slotte niet het eeuwige leven! Trouwens, dáár kunnen we het straks misschien even over hebben, als er tijd over is.
Kom op, ouwe reus, in de benen!
Nee, zóveel werk is ’t niet! Ik help je immers wel!
Ripiet efter mi: In den beginne…