Geile bok

Toen ik vannacht de slaap niet kon vatten en besloot mijn wandelschoenen aan te trekken, teneinde bij een bladstille, volle maan eens een flink aantal kilometers in de schrale kuiten te pompen, kwam ik tot een verrassende ontdekking…

Het is waar, dat deze oprjuchte Fries nou niet direct drie keer over de kop slaat van schrik, als ie in de avondlijke stilte een verre koe hoort loeien. Dus in al die jaren dat ik nu in dit uithoekje van Portugal rondhuppel, is nooit het besef tot mijn opperbewustzijn doorgedrongen… dass es überhaupt keine Kühe gibt, in dieser Gegend! De natuur is hier nog woest en… ledig!

Welnee, dat gedurige geloei, dat aan de maanverlichte stilte de maat aangeeft, komt voort uit het geile strotje van wilde reebokken…
Of… geloei? Het houdt eigenlijk het midden tussen loeien en balken! En ik vermoed dat het met territoriale aanspraken te maken heeft; bij gebrek aan een rol prikkeldraad proberen ze vocaal terrein en harem af te bluffen. Want, zodra de reebok op de heuveltop naast me luidruchtig zijn keel geschraapt heeft, wordt hij successievelijk van zes kanten met gelijke munt terugbetaald.
Kortom, deze ouwe bok wist zich vannacht omsingeld door zeven geile!
Ik begon dan ook met groten vreze te vrezen dat niet alleen de kuiten het zouden moeten ontgelden…
Bend over and take it like a man!
En dat bij een volle maan…