Franse wijn
Een potentieel wondermiddel!
Als die Fransozen hun product wereldwijd in de markt zouden zetten als medicijn in ontwenningsklinieken, dan wordt het een klaterend kassucces! Ik zweer ’t je! Want… het is dus echt niet te zuipen, hè!
Nou, wist ik dat destijds als student al. Nam men een eenvoudig geprijsde wijn uit Italië, destijds de grootste producent ter wereld, bijvoorbeeld een Montepulciano d’Abruzzo, dan was men qua prijs:kwaliteit-verhouding stukken beter af dan met die Franse rommel. Of neem een rondborstige Portugese, bijvoorbeeld uit de Douro, of een Spaanse Navarra, een Algerijnse of een Chileense… afijn, ga zo maar door! Álles beter, dan het wanproduct dat met de Franse slag vervaardigd wordt; kennelijk zijn alle wijnboeren-met-verstand-van-zaken, destijds ná de vernietiging van hun oogsten door de gevreesde wijnluis, de Pyreneeën overgetrokken.
Maar ja, mijn hand over hand toenemende seniliteit maakte dat ik vorige maand, opníeuw met ogen als schoteltjes, ongelovig naar de wijnprijzen in een Frans warenhuis stond te koekeloeren.
Kom op, vermande ik me, eigenlijk tegen beter weten in, als Tiago nou maar diep genoeg in de bus blaast, dan zal er vanavond heus wel iets acceptabels over de tong rollen! Weet je wat, ik kies meteen die Bordeaux die door de Wijnkeldergrootmeesters (Grand-Maîtres de Chais) uitgeroepen is tot beste dit jaar! Hij kost een paar centen, maar dan heb je ook wat…
Wat denk je? Een glas afwaswater aangelengd met azijn ware vermoedelijk aangenamer geweest! Ik begreep opeens waarom keurmeesters de wijn vaak meteen weer uitspugen; bah, Franse!
Ik drink die rommel niet, gilde Maria met een zuur gezicht.
Tja, onze zintuigen zijn ingesteld op de gulle, ronde tonen van die stoere, bijna kauwbare wijnen uit de Alentejo; liever écht, dan namaak!
Recente reacties