Eerste overwegingen

Redenen om kalm te blijven in een post-Trump wereld
door Peter Wilby
in New Statesman [25 November-1 December 2016]

Rustig blijven en gewoon doorgaan
Terwijl de rest van de wereld Donald Trump begroet als de Antichrist, zal ik mijn kalmte bewaren. Republikeinse regeringen zijn nooit goed nieuws, maar ik betwijfel dat Trumps regering significant slechter zal zijn dan de meeste voorgaande, of ook maar slechter dan een flink aantal Democratische regeringen. Grootscheepse deportaties? Trump heeft de cijfers die hij tijdens zijn campagne noemde, flink afgezwakt; hij zegt nu dat hij tussen de twee en de drie miljoen illegale immigranten gaat deporteren. President Obama heeft 2,5 miljoen het land uitgestuurd, meer dan alle 20ste-eeuwse presidenten samen.
Een stop op de pogingen om CO2-uitstoot terug te brengen? Geen enkele regering heeft een geloofwaardig programma om klimaatverandering te voorkomen. Als later deze eeuw de planeet overstroomd raakt ten gevolge van smeltende ijskappen, zou het best kunnen dat historici milder zullen zijn in hun oordeel over Trump dan over politici die de gevaren van een opwarmende wereld wel begrepen, maar niet de ruggengraat hadden er iets aan te doen.
Een muur op de grens met Mexico? Nadat hij de verkiezingen gewonnen had, zei Trump dat het gedééltelijk een schutting mag zijn. Bijna 600 mijl van de 1,950 mijl lange grens is al van een schutting voorzien. Een land dat minderheden minder goed behandeld? Acht jaar Obama in het Witte Huis hebben het neerschieten en doden van zwarten door VS politieagenten niet tot staan gebracht, noch de armoede teruggebracht of ook maar het aantal huiseigenaren vermeerderd binnen deze groep. Een verbod op het aanvaarden van een lobbybaan in de eerste vijf jaar na een baan bij de overheid? Vergeet het maar. Geen moslims toelaten in Amerika? Ik betwijfel of dat gaat gebeuren als grote bedrijven ze per se in dienst willen nemen, of zaken willen doen met islamitische landen.
Trump is zonder meer een naar individu met megalomane en tevens racistische en seksistische neigingen. Hij leeft waarschijnlijk in de veronderstelling dat hij, eenmaal in het Witte Huis, iedereen kan gaan lopen intimideren. Maar zoals James Carville, Bill Clintons adviseur, ooit beweerde: dát is de rol van de obligatiemarkt.
Ondanks zijn ‘maak Amerika weer groot’-retoriek mag Trump geacht worden een einde te maken aan wat wij aan de linkerkant van het politieke spectrum ‘Amerikaans imperialisme’ noemen en wat sympathisanten met Washington betitelen met ‘de Amerikaanse wereldorde’. Geen ‘liberaal interventionisme’ meer in de stijl van de Oorlog in Irak. Geen pogingen meer de Russische invloedssfeer in Oost-Europa te beknotten, met het risico van een nieuwe Koude Oorlog. Geen diplomatieke buitenlandmissies meer om de Israëlisch-Palestijnse kwestie op te lossen en vrede in het Midden-Oosten te brengen. Geen uitzending van Amerikaanse troepenmacht meer, met troepen gestationeerd in naar schatting 150 landen. Sedert 1945 hebben de VS de idee gehad dat zij de – om het met de woorden van Bill Clinton te zeggen – ‘onmisbare natie’ zijn, die het recht heeft zich te mengen in andermans zaken, waar ook ter wereld.
Dat heeft veel goed gedaan, maar meer kwaad. Het afbrokkelen van het Amerikaanse imperium – nog steeds een imperium, ook al bezit het geen koloniën – is de zoveelste reden om kalm te blijven.

Terug uit de kou
Wil ik ingevroren worden na mijn dood en weer ontdooid tegen de tijd dat er een oplossing gevonden is voor hetgeen waaraan ik overleed? Het hooggerechtshof keurde de procedure goed voor een tienjarig meisje ondanks verzet van de vader en, met €37,000, kost het maar een klein beetje meer dan wat een tandarts begrootte voor een nieuwe bek met tanden vol implantaten. Ofschoon ik koos voor het €233.70 gebitje van de Nationale Gezondheidszorg, vermoed ik dat ik postmortale invriezing in serieuze overweging moet gaan nemen.
Misschien omdat ik journalist ben, ben ik nieuwsgierig om de ontknoping mee te maken van zaken die nu spelen. Zal iemand zich over honderd jaar Trump herinneren? Wordt Brexit inderdaad een ramp? Gaat Leicester City weer landskampioen worden? Gaat Nigel Farage ooit afhaken als Ukip-leider voor langer dan twee weken? Gaat de mens voet op Mars zetten?
Maar ik ben er niet helemaal zeker op dat toekomstige generaties mij zullen willen ontdooien. Gezien het feit dat mensen nogal plegen te klagen over migranten uit andere landen en hun zogenaamde ‘aanpassingsproblemen’, zie ik ze nog niet een-twee-drie iemand uit een andere eeuw van harte welkom heten.

Mening van iemand met verstand van zaken
Mensen luisteren domweg niet naar mensen met verstand van zaken, en niet alleen op politiek vlak, zoals rond de vraag of we in de Europese Unie moeten blijven. Ook op het gebied van stijldansen negeren mensen het oordeel van diegenen die geacht worden te weten waarover ze praten. Ed Balls – cum laude afgestudeerd, een economische beurs in Harvard en bij tijd en wijlen vooraanstaand schrijver bij de Financial Times, alsmede Schatkist-adviseur – was weliswaar meer dan gekwalificeerd om schatbewaarder te worden, maar het heeft hem niet mogen baten om zijn parlementszetel te behouden. Toch stemmen kijkers massaal op hem bij Strictly Come Dancing. Een jurylid, Craig Revel Horwood, zei: ‘Ik had eigenlijk gehoopt dat ik het grote Britse publiek wat bij zou kunnen brengen.’ David Cameron en George Osborne begrijpen haarfijn hoe hij zich moet voelen.