Misogyne dienstweigeraar
Pleurt Maria van de trap…
Zelfs in mijn koesterende armen, op weg naar de auto, schreeuwde ze het uit van de pijn. Kun je nagaan!
Nou ja, “Kun je nagaan!”…?
De vróuwelijke lezer snapt nu hoe de vlag erbij hing op dat moment. Ikzelf, een – ik mag wel zeggen – práchtexemplaar van het zwakke geslacht, gil het al uit als me een scheet dwarszit. Echter, voordat een vróuw een krimp geeft, moet er écht wat aan de hand zijn.
En dat klopte: dubbele bekkenbreuk! Maar… dat zou pas blijken na de röntgenopnames in het ziekenhuis. Ik zal niet op de zaken vooruitlopen…
Ik draag haar dus naar onze Volf die braaf staat te wachten. Ik vlij mijn vrouw op de passagiersstoel en…
Hè?
Nee, dat is “vleien”, wat u bedoelt; dát is wat anders. Dat doe ik ook weleens met ‘r, hoor, met de passagiersstoel helemaal in de achterover-stand, maar… effe níet wanneer ze haar bekken op twee plaatsen gebroken heeft…
Waar?
Nou, bijvoorbeeld bij Milfontes, vorige week nog, en aan de Algarve wel…
Hè?
O, bedoelt u dát!? Nou, het zit- en het schaambeen!
Maar – nogmaals – ik zou niet op de zaken vooruitlopen…
Waar was ik gebleven?
O ja!
Ik spring achter het stuurwiel en wat denkt u?
De trouwe lezer die mijn belevenissen in het webdagboek op het volvo850forum gevolgd heeft, voelt als het goed is nu reeds nattigheid…
Inderdaad, ja! De Grote Boze Volf gooide de kont weer eens tegen de krib!
Mag ik effe recapituleren?
In vijf maanden tijds moest deze jongen driemaal(!) met spoed met zijn vrouw naar het ziekenhuis (vgl. mijn post “Monday, bloody Monday” op deze site, van 22 oktober jl.) en driemaal(!) weigerde onze Volf dienst.
Anders gezegd, in vijf maanden tijds weigerde onze Volf driemaal(!) dienst, júist op díe momenten dat… afijn, u heeft het begrepen!
Zou je ‘m niet!?
Zou je ‘m niet standrechtelijk in de Rio Guadiana verzuipen, met een blok cement aan z’n pijp!?
Vanmorgen op de flatbed met de patiënt (onze Volf bedoel ik) naar Mértola…
Nou regent het hier háást nooit. Dus, du moment dat Gilberto, onze vaste flatbed-indiaan, arriveert, openen de hemelsluizen zich alsof het einde der tijden dáár is. En passant schijt Gilberto een paar ruggewervels uit tijdens de werkzaamheden; dat kon er nog wel bij!
Kreunend van de pijn en zeiknat hijst ie zich achter het stuurwiel. Ik zeg nog tegen hem: “Nou zul je zien, dat Armando (= onze vaste garagist) straks de contactsleutel omdraait en dat de motor meteen loopt als een zonnetje! Dat is me namelijk in Ferreira do Alentejo ook gebeurd!”
En wat denk je?
Met Maria?
Ja, die ligt gestrekt natuurlijk!
Ik heb aan de hand van het doktersrapport even gegoogled. Nou, daar wordt men niet vrolijk van! Zeker niet als langs de neus weg vermeld wordt, dat 1 op de 4 patiënten binnen een jaar na een bekkenbreuk om onverklaarbare redenen doodgaat…
Jaap, wat een verhaal! Hoe kan zoveel dingen tegelijkertijd misgaan. Maar wat heeft de arts nou concreet gedaan? En hoezo 1 op de 4? Een breuk die levensbedreigend is? Bovendien Maria is toch vitaal?
En die kutauto van jou, inderdaad maar één oplossing. De plomp in met dat ding. Hemeltergend dat ie zo vaak het begeeft.
Maar hoe dan ook, geef Maria een dikke smok. En zorg voor goed voedsel, kokki.
Sterkte en de groeten van Otto
Hoe is het afgelopen met Maria?
In de eerste plaats, zeer bedankt voor alle adhesiebetuigingen (de meeste buiten(!) dit webdagboek om)!
Mijn verslagen raken nogal eens “topzwaar”, vind ik zelf, vanwege een overdreven streven naar volledigheid. Deze keer zijn er nogal wat onduidelijkheden blijven bestaan, heb ik gemerkt…
Neen, Meindert, Maria ligt niet in het ziekenhuis, maar in ons eigen bed! Vanwege de pijn (ondanks stevige porties stamppot paracetamol) gevoelt ze nauwelijks de behoefte uit de veren te komen, ofschoon zulks juist aanbevolen wordt teneinde tromboses te voorkomen. Met het oog op dat laatste dient ze zichzelf(!) dagelijks injecties toe. Wat een kanjer, hè!? Deze jongen krijgt al een weggetrekker bij het zien van een stópnaald.
Och, Otto, dat is nog niks! Bij thuiskomst uit het ziekenhuis zaterdagavond zou ik even snel het “diner” verzorgen. Ik pletter alle ingrediënten in de keukenmachine, valt subiet het licht uit; de ronddobberende eierdooiers lachten me in m’n gezicht uit. Het enorme feest, het jaarlijkse Festival do Peixe do Rio, druiste beneden onverdroten voort. Ongelovig mocht ik constateren (hetgeen onze stroomboer desgevraagd telefonisch bevestigde) dat ons huis het énige was dat ten prooi gevallen was aan een storing… Het is toch niet waar, hè!?
Het stroommeisje lispelde lieflijk in mijn oor dat het euvel inmiddels te haren kantore bekend was en dat een en ander reeds(!) verholpen zou zijn rond twaalf uur. En inderdaad, toen de laatste donderslag van het middernachtlijke vuurwerk weggestorven was, floepte het licht weer aan. Maar, daar had dit culinaire supertalent natuurlijk effe niets aan, zo vroeg op de avond! Mij restte niets anders, dan mijn schort aan de wilgen te hangen en mijn gebarsten eega naar de echtelijke sponde te dragen, na het wegkauwen van een dubbele boterham-met-tevredenheid bij kaarslicht.
En ja, Otto, als je op Internet kijkt, dan zie je dat 20 à 30% van de slachtoffers van een bekkenbreuk binnen een jaar overlijdt, mogelijk ten gevolge van andere trauma’s opgelopen bij het (motor- of auto- of vulmaarin-)ongeluk, maar… toch!
Nee, Aaldrik, het is nog niet afgelopen met Maria, gelukkig!
Kennelijk is uit mijn verhaal niet duidelijk naar voren gekomen, Rex, dat de Volf inderdaad meteen aansloeg, toen de zoon van Bertus Dopsleutel nonchalant, met één been buiten het openstaande portier (net als de garagist in Ferreira do Alentejo destijds), de contactsleutel omdraaide: Qual é o problema exatamente?
Krèèèg nou de klere!
Mijn woordverslag deed Maria vaststellen, dat ik voortaan de Volf moet starten terwijl ik schuin achter het stuur zit met één voet op het asfalt! Haha! Jaja, ‘t is me d’r eentje! We lachen wat af met z’n tweetjes, zoals u begrijpt!
En excuus ten slotte voor het feit dat deze toevoeging zolang geduurd heeft; gisteren hadden we een algemene stroomstoring, die een halve dag duurde, vanwege een overtrekkend onweer!
Heel veel sterkte daar. en vooral beterschap.
Bij drie van de vier gebeurd tenminste niet. Die kant past beter bij Maria.