De teerling is geworpen: klassenstrijd

Waarom mijn vlijmscherpe analyse van 11 november jl. – dat Boris Johnson en Donald Trump pionnen van Poetin zijn in diens verdeel- en heersstrategie – nog steeds geen gemeengoed geworden is onder politiek commentatoren, zal vermoedelijk altijd een raadsel blijven. Vraag ik daarentegen in mijn vorige blog post vriendelijk en beleefd ´Vraag me niet waarom Britse politici wél garen denken te gaan spinnen bij een Brexit-zonder-overeenkomst!´, staan ze opeens allemaal bij me aan de deur.

Nou goed dan, omdat ik niet de beroerdste ben…

We weten allemaal dat Jan-met-de-pet geld niet als hoofddoel in het leven ziet – hooguit als een leuke bijkomstigheid. De Britse banken denken daar evenwel een ietsepietsie anders over. Poetin heeft bij hen het ideetje ´ingestoken´ dat Engeland ná een ´wilde´ Brexit een belastingparadijs gaat worden. Zulks gaat de kloof tussen arm en rijk natuurlijk kwadratisch doen toenemen, maar kniesoor die daarop let, vinden de politici met hen.

Waarom de oppositieleider dan niet op de barricaden klimt? Welnu, men kan hem wellicht veel verwijten, maar níet dat ie een ´stupid woman… uhhh, boy´ is. Een grote arme onderklasse in Engeland is een veel homogenere voedingsbodem voor zijn ideeën dan het huidige, hopeloos verdeelde links. En als ie daar uit zichzelf niet opgekomen is, dan is het met de welwillende hulp van ene P gegaan. Nee, laat Jeremy maar jeremiëren… eh, schuiven! Die jongen gaat nog een grote toekomst tegemoet, volgens welingelichte bronnen… in Moskou.