De smalle ijzers van het woord

Vlagen vlerken vlijmend over ´t ijsvlak
Dons valt verdanst in verse veren neer
En rond kistwerk, windgedenksteen op het meer.

En wakken wil de winterwind, wuft, van zeden licht
Die verstrooid vorm vindt in verzen van ´n velddicht
Dan woedend wrokkend weg wordt in een windwak

´t Vers dat barst onder de lopers van het woord
Verraderlijk vlak vaak, vaders veile voertaal
Bar broos en breekbaar, beestachtig bruut of te banaal

Zelden zoef ik, in zuiv´re zang gevangen
Over ´t vege vlak, naar ´t voorwerp van verlangen
Vlies dat ons verlangen vaak niet schoort

Op gene boorden beidt zij, van bangigheid bevangen
Dons valt verdanst in verse veren neer
Een miskleun hier, een misslag daar, maar… mis is weer.

bêste Nederlânske fersy fan it dicht
De redens fan it wurd
fan Eeltsje Hettinga,
omwurke fan Jaap Slager