De mortuis nil nisi bene

Iemand die ervan overtuigd is dat hij zijn ondergeschikten en collega’s volmaakt koud laat, kan ik van harte aanbevelen regelmatig van baan te veranderen; de enorme veer in je reet bij de afscheidsreceptie is niet alleen gegarandeerd, maar bovenal… ongelooflijk lekker. Men zou haast het genoegen willen smaken van het zien van de schrik op al die schijnheilige smoeltjes, door in zijn dankrede aan te kondigen dat men, als de vlag er zó bijstaat, bij nader inzien liever blijft. Haha!

Eenieder die gebukt gaat onder de overtuiging dat hij zijn familie volslagen onverschillig laat, zou ik dan ook willen aanraden af en toe dood te gaan. Om dan, op het moment suprême, wanneer de eerste handvol aarde op de kist neerdaalt en het gesnotter aanzwelt, het deksel open te slaan en rechtop te gaan zitten: Tsja, als jullie er zó over denken…!