Breids(!)bêd

Willem Jan út Doardt tilt syn jong wiif mei ferdrach oer de drompel fan ´e breidskeamer.

Hja strûpt har fuort út en giet mei sprate earms en fuotten op bêd lizzen, lûkt in leidige sucht op en lústeret mei in ûndogensk glimke : “Do witst wol, tink, wat ik no wol!”

Willem Jan sjucht op har del as in dokter op ´e dea en brimt: “Ja, it hiele bêd foar dysels!”