Betoal’n, donder! (vervolg)

Tsipras kan niet voor- of achteruit…
Niet vooruit vanwege het Berlijnse muurtje, waarin Merkel en de andere Europese “bondgenoten” schouder aan schouder staan; niet achteruit vanwege zijn verkiezingsbeloften aan het Griekse volk, wiens hoopvolle blik hij in de rug voelt…
Wablief?
Nee, hij zou niet de eerste politicus zijn die met die beloften marchandeert, en ook zeker niet de laatste, maar… stél nou, dat ie authentiek is…
Nee, serieus! Even niet lachen nou! Zie even aan de schijnbare contradictio in terminis voorbij, alstublieft!
Stél nou, dat ie een authentieke politicus is, the real deal, dan biedt ie doodleuk het ontslag van zijn fonkelnieuwe kabinet aan en laat ie de president nieuwe verkiezingen uitschrijven. Geheid dat het Griekse electoraat – dat door schade en schande wijs geworden weet dat het van de middenpartijen geen… ehhh, heil (excusez le mot!) hoeft te verwachten – zich massaal wendt tot… jawel, een Gouden Dageraad.

Dat vinden Griekenlands “bondgenoten” (Merkel com suis) vast een heel goeie mop! Denkt u ook niet?