België bestaat niet

Het Nederlands lijkt, zoals gezegd, soms meer op Steenkoolengels dan op zichzelf, en het Fries verwordt tot een uitspraakvariant van (een vervlogen) Nederlands. It is in brike wrâld! Ofschoon de hedendaagse Fries vermoedelijk beweren zal: ’t Is ’n skeve wereld! En in contemporain Nederlands heet ’t: It’s a strange world!
Denk nu niet dat deze jongen zich gaat lopen opwinden over voortwoekerende armtaligheid, want volgens een vriendin (die me overigens al “ontvriend” heeft, zoals dat geloof ik heet) mag ik me alleen nog opwinden als ik tegelijkertijd bereid ben, de misstand onverwijld recht te zetten.
Daar heeft ze wel een punt natuurlijk. Doch tevens lijkt ’t me de dood in de pot voor de uitgesproken mening. Misschien een parallelle ontwikkeling…ehh, trend die ik eens onder de loep kan nemen.

Wat dies ook zij, nu ik dezer maanden toch de keuze heb, stem ik af op de Belg…
Daar is het taalgebruik nog fris en knapperig – crisp, in modern Hollands. Het “Afgeblokt!” dat de Vlaamse voetbalcommentator geregeld laat horen wanneer er een schot op doel geblokt wordt of afgeweerd, doet mij de gal niet overlopen. Ook “doen uitschijnen” vind ik leuk gevonden, wanneer men “laten doorschemeren” kennelijk te zwak uitgedrukt vindt en “te koop lopen met” weer te sterk.
Men raakt wat taal betreft niet zo gauw uitgeleerd. Waar ik bijvoorbeeld nooit bij stilgestaan heb, is dat de naam België buiten Nederland helemaal niet bestaat. Maar het is inderdaad echt zo dat, waar de Waalse supporter met beide knuisten een sjaaltje omhoog houdt met “Belgique”, de Vlaamse aanhanger der Rode Duivels er eentje ophoudt met “Belgium”.
Kijk, dát heb ik dus nooit geweten, dat België puur Nederlands is.