Anglo-Friese handelszone als opvolger EEG

De bék moge me weliswaar openvallen bij de armtaligheid op de Nederlandse t.v., van de Friese zender zakt me de bróek van de kont. Ik krijg opeens alle begrip voor lieden die beweren dat het Fries een dialect is.

De mensen die zulks beweren geven natuurlijk geen blijk van veel taalhistorisch besef, want toen langs de Noordzeekusten al volop Fries gesproken werd, sprong het Nederlands nog met zijn Frankische vader over de Rijn. Sterker nog, er zijn zoveel invloeden vanuit het Fries terug te vinden in het latere Westvlaams en Nederlands, dat men soms over hen spreekt als Friese substraten. Dat is ook wel begrijpelijk, omdat in de maritieme zones van Denemarken, Duitsland, Nederland en Vlaanderen ooit alleen maar Fries gesproken werd. Dat was overigens allesbehalve homogeen Fries. De talloze dialecten vloeiden in elkaar én in het Engels over, zodat men ook wel spreekt van een Anglo-Fries taalgebied…
Hoe dat zo kwam?
Dat kwam, omdat al die stammen en volkeren rond de Noordzee destijds volop hándel dreven met elkaar. Men zou daarom met hetzelfde recht kunnen spreken van een Anglo-Friese handelszone…

Das war einmal, hoor ik u al zeggen, das ist ja alles Wasser unter die Brücke, Mann! Was soll denn dein Quatsch!?

Nou, aan juist díe handelszone moest ik onwillekeurig even denken, toen ik vanochtend hoorde van de Brexit in de afgelopen nacht. Met het uittreden van de Britten zal het achterblijvende, economisch sterke handelsblok aan de Noordzee namelijk de mediterrane en voormalige oostbloklanden alleen maar nog méér gaan voelen als het spreekwoordelijke blok-aan-het-been. Vlaanderen, Nederland, Duitsland en Denemarken voelen zich historisch gezien meer verbonden met Engeland, dan met… “dat zooitje ongeregeld in het Oosten en Zuiden”.
Ik voorspel dan ook dat, zodra de morele verontwaardiging over het vermeende Britse “spelbederf” weer plaatsgemaakt heeft voor de traditionele handelsgeest, Nederland en Denemarken zullen wedijveren om als volgende de EEG de rug toe te keren en rond de tafel te gaan met de Engelsen. Duitsland zal nog heel even solidariteit met Frankrijk veinzen, doch… der Kreuk geht so lange zu Wasser bis er platzt… of zoiets, en zal uiteindelijk ook boter, kaas en eieren voor zijn geld kiezen.
Kortom, de Anglo-Friese handelszone, tweede bedrijf…

Jaja, zulke “diepe” gedachten komen er bij mij op, op ons zonovergoten Portugese terras met uitzicht over de planície Alentejana, nu er eventjes geen EK-voetbal op t.v. te bejuichen valt. 😉