The art to see light where the sun don’t shine

Afijn, een ongeluk komt nooit alleen, zoals u uit de aanvulling op mijn vorige bijdrage kon opmaken…

Vanmorgen kraaide ik (en niet van plezier!), toen ik, gezeten op de rand van ons bed, mijn sokken probeerde aan te trekken…
Spit!

Het is toch gauw een dag of vijf geleden, dat ik als een kip-zonder-kop met Maria in mijn armen van hot naar her draafde. Dus spit, nu pas!?
Daarbij komt nog… zóveel weegt ze niet!
Okee, ik hijs haar af en toe, met haar armen om mijn nek, op het chemische toilet dat ik strategisch naast ons bed geposteerd en liefkozend “Fukushima” gedoopt heb, maar dat is amper “tillen” in de letterlijke zin des woords.

Wat dies ook zij, “onze” dochter zag het zwerk drijven, toen ze rond de middag uit haar bed gerold was en in de huiskamer stiefvaderlief kreunend op de sofa aantrof: Ja, dát kon er nog wel bij!
Och, monterde ik haar op, misschien is dit een geluk bij een ongeluk, moet je maar denken! Misschien dat je nu eindelijk, op gevorderde leeftijd reeds, je roeping vindt! Dat je het licht ziet, terwijl je als een gereïncarneerde Florence Nightingale me helpt mijn gat af te vegen! Dat zou toch mooi zijn, vind je niet, je bestemming vinden in de zwaarbehaarde reet van je stiefvader! Wat een poëtisch begin van een nieuwe carrière!
Ze keek me aan met de enthousiaste blik van een ouderling in een achtbaan. Ze slaagt er maar niet in om, net als ik, de zon in het water te zien schijnen.
Tja, het ís een gave, hè!

Overigens las ik op het Internet dat men met spit juist in beweging móet blijven…
Was ik uit mezelf nou nóóit opgekomen!
Ik bedoel, miljoenen jaren lang gingen lotgenoten meteen gestrekt op de driezitsbank voor de kleuren-t.v., hetgeen inderdaad de meest natuurlijke aanpak is als je ’t mij vraagt, met de idee van “Ach, zó zal het wel overgaan! Toch!?”… en thans, dánkzij de onvolprezen menselijke vinding Internet, floept elke informatie in een oogwenk tevoorschijn onder het digitale vingerkootje!

Ergo conclusio, wéér een pagina die onmiddellijk dient toegevoegd aan het Internetfilter van “ons”… ehh, kind!
Jaja, druk druk druk! Ach, zo blijft men in beweging!